ΑΣΚΗΣΗ ΔΙΑΣΩΣΗΣ - πολιτικής προστασίας, «ανάσυρση και μεταφορά τραυματία από χαράδρα».

Κείμενο: Σταύρος Τσογκανής

Το να ανήκεις σε ένα Σύνδεσμο που βοηθά εθελοντικά την περιοχή σου (καλή ώρα η Εθελοντική Ομάδα Ραφήνας – Πικερμίου που ανήκω και σκοπός της είναι η εθελοντική προσφορά στα πλαίσια της Πολιτικής Προστασίας του Δήμου) πολλές φορές απαιτεί και γνώσεις εξειδικευμένες.

Για παράδειγμα παροχή πρώτων βοηθειών (με πιστοποίηση ικανότητας από αρμόδιο φορέα), γνώσεις υποστήριξης του Πυροσβεστικού Σώματος και πάλι με πιστοποίηση από το Σώμα αυτό.

Στα πλαίσια αυτά ανήκει και η άσκηση διάσωσης και συγκεκριμένα «ανάσυρση και μεταφορά τραυματία από χαράδρα».

Εξαιρετικά χρήσιμη άσκηση καθώς τραυματισμός μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ορειβατική – ακόμη και περιπατητική – εξόρμηση.

Στις στρατιωτικές μονάδες η άσκηση είναι υποχρεωτική (ευνόητοι λόγοι) για τα πεζοπόρα τμήματα και Ειδικές Δυνάμεις και υποστηρίζεται από ελικόπτερα.
Η άσκηση στην οποία αναφέρεται το παρόν σημείωμα έγινε στις πλαγιές της Πάρνηθας την Κυριακή, 5^η Μαρτίου 2017, βοηθούντος και ενός εκπληκτικού αττικού καιρού! Συμμετείχαν στη διοργάνωση και την εκτέλεση της άσκησης τα σωματεία:Ακαδημία ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, Σύνδεσμος Ελλήνων Βατραχανθρώπων, Σωματείο Καταδρομέων ΚΕΑΠ, Ομάδα ΟΔΕΥΩ, Τράπεζα Αίματος ΜΑΡΙΝΟΣ ΖΑΜΠΑΤΗΣ και η Ομάδα Διαχείρισης Κρίσεων (ΟΔΙΚ).
Οι συμμετέχοντες στην πλειοψηφία τους ανήκαν σε εφέδρους οπλίτες και αξιωματικούς των Ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων (γιαυτό και πολλές στολές παραλλαγής στις φωτογραφίες) και πολλοί είχαν ήδη από τα χρόνια της θητείας τους τις απαραίτητες γνώσεις (έρευνας και διάσωσης).
Σε μπαριέρες της διαδρομής προς το Μόν Παρνές δέθηκαν σκοινιά που επέτρεψαν τις ενέργειες ανάσυρσης τραυματιών από βάθος περίπου 50 μέτρων. 

Η κλίση έφτανε τις 40 περίπου μοίρες και η κάθοδος απαιτούσε χρήση σκοινιού και της τεχνικής ραπέλ. Με την τεχνική αυτή μπορεί να κατέβει κάποιος, φορώντας απαραίτητα κράνος, βράχο ακόμη και κάθετο έχοντας το σκοινί στα χέρια του και έχοντάς το περασμένο από ένα «8-άρι» κρίκο. 

O κρίκος αυτός (βλ. Φωτογραφία) 

Κρίκος Οκτάρι

είναι δεμένος σταθερά στο «μπωντριέ» τη ζώνη ασφαλείας 

Μπωντριέ

που υποχρεωτικά φορά ο διασώστης καταρριχητής/αναρριχητής. Ο κρίκος χρησιμεύει σαν φρένο αλλά και σαν εργαλείο σταδιακής απελευθέρωσης σκοινιού. Το ένα χέρι κρατά το σκοινί πίσω από την πλάτη και το αφήνει να γλιστράει σιγά – σιγά.

Σύμφωνα με τον Παναγιώτη Κοτρονάρο (στο blog του «basecamp» http://www.basecamp.gr/?section=eproduct&prod=413&cat=12591 :

Η ιδανική θέση του σώματος κατά το ραπέλ, είναι σε γωνία 55ο με τον βράχο με τα πόδια ανοιχτά, τα γόνατα λυγισμένα και τις πατούσες ολόκληρες στον τοίχο, για να εμποδίσουν επικίνδυνα γλιστρήματα στον βράχο, για τα γόνατα και το πρόσωπο. 

Τεχνική Ραπέλ

Η κίνηση είναι αργή και σταθερή με βήματα προς τα πίσω και όχι με πηδηματάκια τύπου ‘Ράμπο'. Σε χείλος στέγης λυγίζουμε τα γόνατα και σπρώχνουμε προς τα έξω, αφήνοντας παράλληλα τόσο σχοινί όσο χρειάζεται για να ξεπεράσουμε το εμπόδιο, ή καθόμαστε στα πλάγια και αφήνουμε το σώμα μας να γλιστρήσει σιγά-σιγά κάτω από το χείλος.

Καταρρίχηση

O τραυματίας είναι ξαπλωμένος σε ένα φορείο και εκεί δένεται / αγκυρώνεται ώστε όταν αρχίσει η ανάσυρση να μή γλιστρήσει και ...φύγει.

Απαιτούνται 6-8 άτομα για να τον ανεβάσουν. 

Η ανάσυρση γίνεται σιγά – σιγά, βήμα – βήμα, κρατώντας το σκοινί.

Οι πρώτοι της 6-άδας (8-άδας) χρησιμοποιούν ειδικές καστάνιες (γραπώνουν και αφήνουν το σκοινί διευκολύνοντας την έλξη) 

που επίσημα λέγονται «φρένα χειρός» ή «ζουμάρ» (βλ. φωτογραφία). 

Ζουμάρ

Έτσι σιγά σιγά με μεγάλη προσπάθεια ανεβαίνει η ομάδα με τον τραυματία προς το επίπεδο (ίσιωμα) όπου πιά η μεταφορά του είναι πολύ πιό εύκολη.