Mε αφορμή τα αλλεπάλληλα ατυχήματα στα βουνά τον τελευταίο καιρό (στον Όλυμπο αλλά και στις Άνδεις) που δυστυχώς κόστισαν ζωές, αξίζει τον κόπο να διαβάσει κανείς το παρακάτω: (πηγή = http://www.vradini.gr/η-ανάβαση-δεν-είναι-υποχρεωτική-η-επι/ )
Ν' ανέβεις στην κορφή είναι προαιρετικό, να κατέβεις υποχρεωτικό "
Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι Έλληνες σηκώνονται από την άνεση του καναπέ τους προκειμένου να περάσουν κάποιες ώρες στη Φύση. Και η ορειβασία είναι μια ενασχόληση που μπορεί να τους προσφέρει απλόχερα όχι απλώς τις χαρές της ελληνικής φύσης, αλλά και τα ευεργετικά για το ανθρώπινο σώμα και οργανισμό αποτελέσματα της άθλησης. Άλλωστε, η πατρίδα μας πέρα από τα πανέμορφα νησιά και τα κρυστάλλινα νερά τους είναι διάσπαρτη από εκπληκτικής ομορφιάς ορεινά τοπία. Η κατοικία των θεών, ο Όλυμπος, ο Χελμός, ο Παρνασσός, η Δίρφη, ο Ψηλορείτης, ο Πάρνωνας, τα Βαρδούσια και πολλά ακόμα βουνά στέκουν αιώνες αγέρωχα και περιμένουν να σου μάθουν τα μυστικά τους.
Οι ορειβατικοί σύλλογοι που δραστηριοποιούνται σε όλη την Ελλάδα μάς δίνουν την ευκαιρία να ανακαλύψουμε την άγρια ομορφιά του βουνού, με την καθοδήγηση και τη βοήθεια έμπειρων εκπαιδευτών.
Βέβαια, όπως σχεδόν τα πάντα στη ζωή, έτσι και η ορειβασία, ακόμη και στην πλέον απλή μορφή της, αυτή της ορεινής πεζοπορίας, μπορεί να κρύβει κινδύνους, και, δυστυχώς, τα τρία συνεχόμενα περιστατικά που έλαβαν χώρα, το περασμένο Σαββατοκύριακο, στις χιονισμένες πλαγιές του Ολύμπου και στοίχισαν τη ζωή σε δύο ορειβάτες, δείχνουν ότι στο βουνό αρχηγός δεν είναι ο άνθρωπος, αλλά η Φύση…
Με σεβασμό στη Φύση, γνώση των δυνατοτήτων μας, σωστό εξοπλισμό και σύνεση οι κίνδυνοι μπορούν να περιοριστούν και η ορειβασία να προσφέρει ανεπανάληπτες συγκινήσεις και εμπειρίες. Και μην ξεχνάτε. Τα βουνά μας θα είναι και αύριο εκεί!
Οι ορειβατικοί σύλλογοι που δραστηριοποιούνται σε όλη την Ελλάδα μάς δίνουν την ευκαιρία να ανακαλύψουμε την άγρια ομορφιά του βουνού, με την καθοδήγηση και τη βοήθεια έμπειρων εκπαιδευτών.
Βέβαια, όπως σχεδόν τα πάντα στη ζωή, έτσι και η ορειβασία, ακόμη και στην πλέον απλή μορφή της, αυτή της ορεινής πεζοπορίας, μπορεί να κρύβει κινδύνους, και, δυστυχώς, τα τρία συνεχόμενα περιστατικά που έλαβαν χώρα, το περασμένο Σαββατοκύριακο, στις χιονισμένες πλαγιές του Ολύμπου και στοίχισαν τη ζωή σε δύο ορειβάτες, δείχνουν ότι στο βουνό αρχηγός δεν είναι ο άνθρωπος, αλλά η Φύση…
Με σεβασμό στη Φύση, γνώση των δυνατοτήτων μας, σωστό εξοπλισμό και σύνεση οι κίνδυνοι μπορούν να περιοριστούν και η ορειβασία να προσφέρει ανεπανάληπτες συγκινήσεις και εμπειρίες. Και μην ξεχνάτε. Τα βουνά μας θα είναι και αύριο εκεί!
Εμπειρία ζωής
«Αυτά που ζήσαμε την περασμένη εβδομάδα, [Αναφέρεται στα ατυχήματα στον Όλυμπο πρίν τις γιορτές] ήταν πολύ λυπηρά και δείχνουν ότι η ορειβασία χρειάζεται πολλή προσοχή. Όπως, άλλωστε, και όταν περπατάμε στο δρόμο, όπου υπάρχουν δεκάδες κίνδυνοι. Από το να σε χτυπήσει ένα αυτοκίνητο, μέχρι να πέσεις και να τραυματιστείς άσχημα ή να σου πέσει ένα αντικείμενο στο κεφάλι», λέει στη «ΒτΚ» η Εύα Μπάλλιου, πρόεδρος του ΕΟΣ Αχαρνών, του πολυπληθέστερου ορειβατικού συλλόγου της χώρας.
«Εμείς που ανεβαίνουμε χρόνια στα βουνά, έχουμε ένα μότο: “Η ανάβαση μέχρι την κορυφή δεν είναι υποχρεωτική. Η επιστροφή μας στο σπίτι, όμως, είναι υποχρεωτική”. Αυτό είναι κάτι που περικλείει όλη τη φιλοσοφία ενός ορειβάτη», λέει η κ. Μπάλλιου, και συμπληρώνει: «Αυτό που δίνει το βουνό και η επαφή με τη Φύση είναι ανεπανάληπτο. Προσωπικά είναι από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μου. Η ορειβασία προσφέρει ψυχική ευεξία, δυναμώνει τις σχέσεις, και από τη στιγμή που κάποιος ξεπερνάει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στο βουνό, αποκτάει τις αντοχές για να ξεπεράσει και να αντιμετωπίσει πιο χαλαρά τις αντιξοότητες της καθημερινότητας. Βέβαια, για να ευχαριστηθούμε αυτή την εμπειρία όλοι πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι και το πιο χαμηλό βουνό και η πιο απλή διαδρομή μπορούν να γίνουν θανατηφόρα. Το βουνό θέλει σεβασμό, δεν θέλει να υπερεκτιμάς τις δυνάμεις, δεν θέλει να υποτιμάς δεδομένα όπως ο καιρός, και, πάνω από όλα, να θυμόμαστε ότι το βουνό θα είναι πάντα εκεί και θα μας περιμένει όχι να το κατακτήσουμε, αλλά να το απολαύσουμε…».
«Εμείς που ανεβαίνουμε χρόνια στα βουνά, έχουμε ένα μότο: “Η ανάβαση μέχρι την κορυφή δεν είναι υποχρεωτική. Η επιστροφή μας στο σπίτι, όμως, είναι υποχρεωτική”. Αυτό είναι κάτι που περικλείει όλη τη φιλοσοφία ενός ορειβάτη», λέει η κ. Μπάλλιου, και συμπληρώνει: «Αυτό που δίνει το βουνό και η επαφή με τη Φύση είναι ανεπανάληπτο. Προσωπικά είναι από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μου. Η ορειβασία προσφέρει ψυχική ευεξία, δυναμώνει τις σχέσεις, και από τη στιγμή που κάποιος ξεπερνάει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στο βουνό, αποκτάει τις αντοχές για να ξεπεράσει και να αντιμετωπίσει πιο χαλαρά τις αντιξοότητες της καθημερινότητας. Βέβαια, για να ευχαριστηθούμε αυτή την εμπειρία όλοι πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι και το πιο χαμηλό βουνό και η πιο απλή διαδρομή μπορούν να γίνουν θανατηφόρα. Το βουνό θέλει σεβασμό, δεν θέλει να υπερεκτιμάς τις δυνάμεις, δεν θέλει να υποτιμάς δεδομένα όπως ο καιρός, και, πάνω από όλα, να θυμόμαστε ότι το βουνό θα είναι πάντα εκεί και θα μας περιμένει όχι να το κατακτήσουμε, αλλά να το απολαύσουμε…».
Ο δεκάλογος του καλού ορειβάτηΚαλός ορειβάτης είναι ο ζωντανός ορειβάτης. Και αυτό δεν το λέμε εμείς, αλλά ένας από τους κορυφαίους Έλληνες εκπαιδευτές ορειβασίας, ο Παναγιώτης Κοτρωνάρος. Με σχεδόν 30 χρόνια εμπειρίας, εγκεκριμένος εκπαιδευτής ορειβασίας και αναρρίχησης της Ελληνικής Ομοσπονδίας, αρχηγός της πρώτης ελληνικής αποστολής που το 2004 ανέβηκε στο Έβερεστ, και ιδιοκτήτης της σχολής «Base camp» (πληροφορίες για τη σχολή στο τηλέφωνο 211-4014744 και στην ιστοσελίδα www.basecamp.gr), ο κ. Κοτρωνάρος είναι, ίσως, ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος για να δώσει οδηγίες στους επίδοξους νέους ορειβάτες, που τα τελευταία χρόνια όλο και αυξάνονται. «Το σωστό είναι όποιος θέλει να ασχοληθεί με τις ορειβατικές δραστηριότητες να απευθυνθεί σε κάποιον αναγνωρισμένο εκπαιδευτή που θα αναλάβει να τον οδηγήσει στο βουνό», λέει στην «ΒτΚ». Επειδή, όμως, πολλοί είναι αυτοί που δεν το κάνουν ο κ. Κοτρωνάρος μάς δίνει τον «10λογο του καλού ορειβάτη». Δέκα βήματα που βάσει της πολυετούς εμπειρίας του κρίνει απαραίτητα ότι θα πρέπει να γίνουν από όποιον θέλει να ανέβει στο βουνό, ελαχιστοποιώντας τους πιθανούς κινδύνους.
1. Όποιος θέλει να ασχοληθεί με την ορειβασία πρέπει πρώτα να κατανοήσει ότι η ορειβασία δεν είναι άσκηση θάρρους, αλλά άσκηση μεθοδικότητας που στηρίζεται στο τρίπτυχο: «γνώση – εμπειρία – σύνεση».
2. Δεν πάμε στο βουνό για να ξεπεράσουμε τα όριά μας. Είναι το χειρότερο μέρος για κάτι τέτοιο. Γι’ αυτό φροντίζουμε οι στόχοι μας να είναι ανάλογοι των τεχνικών γνώσεών μας και των φυσικών ικανοτήτων της ομάδας.
3. Η ορειβασία δεν είναι μοναχική δραστηριότητα, αλλά ομαδική. Για λόγους ασφαλείας ανεβαίνουμε πάντα σε ομάδες τουλάχιστον των τεσσάρων ατόμων και δεν βάζουμε ποτέ το Εγώ μας πάνω από την ομάδα.
4. Πριν από κάθε ανάβαση πρέπει να γνωρίζουμε τους πιθανούς κινδύνους του βουνού, ώστε να ξέρουμε και το πώς θα τους αντιμετωπίσουμε. Καλό είναι όποιος επιλέγει να ανεβαίνει σε βουνά χωρίς κάποιον έμπειρο εκπαιδευτή να έχει βγάλει τη 10ήμερη βασική εκπαίδευση που θα τον προετοιμάσει κατάλληλα.
5. Η σωστή οργάνωση μιας εξόρμησης είναι το «Α και το Ω». Μαζεύουμε πληροφορίες για τις τεχνικές δυσκολίες και τις ιδιαιτερότητες της κάθε διαδρομής που θέλουμε να ακολουθήσουμε, αλλά και για τις καιρικές συνθήκες τόσο των προηγούμενων ημερών όσο και της ημέρας της εξόρμησής μας.
6. Ανάλογα με τη διαδρομή που έχουμε επιλέξει φροντίζουμε και τον κατάλληλο εξοπλισμό. Άλλα ρούχα, παπούτσια και τεχνικά μέσα χρειαζόμαστε για μια καλοκαιρινή ορειβατική διαδρομή, και άλλα αν θελήσουμε να κάνουμε την ίδια διαδρομή χειμώνα. Πάντα έχουμε μαζί μας ένα σακίδιο εκτάκτου ανάγκης που περιλαμβάνει είδη πρώτης βοήθειας, φακό, σουγιά, εξτρά τροφή, εξτρά νερό, στεγνά ρούχα κ.ά.
7. Πριν ξεκινήσουμε την ανάβασή μας, ενημερώνουμε κάποιον τρίτο για τον αριθμό των μελών της ομάδας μας, την πορεία που θα ακολουθήσουμε και τον τελικό προορισμό μας.
8. Κατά την ανάβασή μας στο βουνό, επικοινωνούμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα με τρίτους, ώστε να δίνουμε το στίγμα μας. Το κινητό κατά την ανάβασή μας είναι εργαλείο επιβίωσης. Σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης πρέπει να γνωρίζουμε το τηλέφωνο του τοπικού ορειβατικού συλλόγου ή να καλέσουμε στο «112». Όσοι έχουν την πολυτέλεια ασυρμάτου να επικοινωνήσουν άμεσα με την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης στη συχνότητα των 146,500 ΜΗz.
9. Αν συμβεί κάποιο απρόοπτο παραμένουμε ψύχραιμοι, καθώς στο βουνό ο πανικός είναι κακός σύμβουλος. Καλούμε άμεσα σε βοήθεια και δίνουμε με όση μεγαλύτερη ακρίβεια μπορούμε στοιχεία για την κατάστασή μας και την τοποθεσία που βρισκόμαστε.
10. Όποιος ανεβαίνει στο βουνό πρέπει πριν ξεκινήσει, να ξέρει ότι η κορυφή δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά το «κερασάκι στην τούρτα».
