Αρχείο διαδρομής GPX εδώ...
Σίγουρα στην Ελβετία υπάρχουν τα μεγάλα βουνα της Ευρώπης. Οι Άλπεις και όχι μόνο.
Ξακουστά και διάσημα σε όλο τον κόσμο.
Ψηλά, χιονοσκεπή και με παγετώνες, να προσπαθούν να ανέβουν στον ουρανό. Τα βλέπεις από χιλιόμετρα μακρυά και σε πιάνει δέος.
Τα βλέπεις από το παράθυρο του αεροπλάνου – αν δεν υπάρχουν σύννεφα – και πάλι σε πιάνει δέος.
Όμως υπάρχουν και οι πεδινές εκτάσεις στη χώρα, οι γήλοφοι, τα μικρά βουνά. Και το αποτέλεσμα είναι η σύνθεση ενός πανοράματος εικαστικού στο οποίο δένει αρμονικά ο αστικός ιστός και η αγροτική παραγωγή / οικονομία. Με έναν τρόπο που δεν έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα. Τα χωριά διατηρούν την ιδιαιτερότητά τους και την αυτονομία τους και ας βρίσκονται ελάχιστα χιλιόμετρα από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Για να γίνει αντιληπτή η αντίθεση ας φανταστεί κάποιος τα Μεσόγεια Αττικής που σε λίγα χρόνια θα είναι μιά αραιοκατοικημένη μέν, ενιαία δέ έκταση. Το ίδιο παρατηρεί κάποιος όταν από το ύψος του Κρυονερίου / Μπογιατίου κατηφορίζει προς τα διόδια Αφιδνών για Λαμία. Η Λίμνη Μαραθώνα θα ενωθεί με Καπανδρίτι, Γραμματικό...
Στη διαφορετική Ελβετία, το οροπέδιό της φυσικά και είναι ο παράδεισος του περιπατητή... και του ορειβάτη.
Από εκεί (και γενικότερα την Κεντρική Ευρώπη) ξεπήδησε το σημερινό hiking... (δείτε https://blog.europeana.eu/2020/07/trekking-through-europe-a-history-of-hiking/?fbclid=IwAR1KFM3f9JnPv_DT3-6FOuKZl0kcNJU6hi81zv01unMLTMvLBtckTbnmzLo) .
Δίπλα στις πόλεις σε απόσταση αναπνοής, με τα πόδια, υπάρχουν άφθονες περιπατητικές διαδρομές. Οι υψομετρικές διαφορές είναι μικρές ως επί το πλείστον στις περιπτώσεις αυτές και το σύνολο των χαραγμένων μονοπατιών – αγροτικών δρόμων ευνοεί τις διασχίσεις μεγάλων αποστάσεων.
Βρεθήκαμε λοιπόν δύο μέλη της παρέας μας στην ίδια (σχεδόν περιοχή) βόρεια της Ζυρίχης. Τα παιδιά και των δύο (Λουκά και Σταύρου) κατοικούν εκεί και έτυχε να συμπέσουν λίγες ημέρες παραμονής. Εκμετάλλευση λοιπόν της ευκαιρίας.
Συνάντηση στο χωριό Dietikon. Ο Λουκάς ήλθε με το τραίνο ο Σταύρος με τα πόδια αφού το σπίτι που μένουν τα παιδιά του είναι σε απόσταση 10 λεπτών το πολύ. To υψόμετρο του Dietikon είναι μόλις 388 μ.
https://maps.app.goo.gl/1CaRMP6UVnY9hoWu9
Διάλεξε ο Λουκάς να επισκεφθούμε τη λίμνη ΕngelSee.
https://www.badi-info.ch/zh/bergdietikon-egelsee.html
https://www.bergdietikon.ch/pages/cms/1760.php
Η επιλεγείσα διαδρομή είχε συνολική υψομετρική διαφορά = 309 μ. Δηλαδή τίποτα για μιά παρέα εξασκημένη όπως η συντροφιά η δική μας, του Hiking Hellas.
Aφήνοντας το χωριό Dietikon σύντομα είμαστε σε σπαρμένες και καλλιεργήσιμες εκτάσεις (σιτάρι και καλαμπόκι). Εντύπωση κάνουν οι συμμαζεμένες και νοικοκυρεμένες μικρές ή μεγάλες φάρμες.
Δεν αργούμε να μπούμε στα δάση. Πολύ ψηλά δένδρα, ερυθρελάτη και οξυά. Όχι ιδιαίτερα φροντισμένο το δάσος, δασοπονικά – βλ. Παρακάτω κάποιες λεπτομέρειες. Όμως πεντακάθαρο. Ούτε μπουκάλια πεταμένα ούτε ντενεκάκια μπύρας και αναψυκτικών... Επαρκές δίκτυο μονοπατιών σηματοδοτημένων αλλά και δρόμοι χωμάτινοι με δίκτυο απορροής ομβρίων υδάτων (σκάρες και υπόγειες σωλήνες) ώστε να μην καταστρέφονται από τις βροχές. Ηρεμία και ησυχία. Καθημερινή ήταν η μέρα της πορείας και λίγος κόσμος να πηγαινοέρχεται. Ηλικιωμένοι κυρίως αλλά και μαμάδες με τα παιδιά τους.
Είναι ήσυχοι, λιγομίλητοι, χαμηλόφωνοι (προτιμούν το «sound of silence» αντί τη συνεχή ομιλία και μάλιστα με δυνατή φωνή - κάτι διαφορετικό από τις ελληνικές παρέες). Προτιμούν να ακούν τον ήχο του δάσους.
Και ευγενικοί επίσης. Ο χαιρετισμός δίνεται αβίαστα. Στη γερμανόφωνη Ελβετία (π.χ. στα καντόνια της Ζυρίχης, Βέρνης κλπ) ομιλείται μιά περίεργη διάλεκτος. Τα «ελβετο-γερμανικά» έχουν τη δική τους προφορά, πολλές διαφορετικές λέξεις, τη δική τους γραμματική. Σε σημείο που πολλοί Γερμανοί δύσκολα καταλαβαίνουν https://www.eldrid.ch/swgerman.htm
Το «γειά» το δικό μας (δίκην «καλημέρας») –hello, στην αγγλική εκεί το βρίσκουμε σαν Grüezi. Αν απευθύνεται σε ένα πρόσωπο. Αν απευθύνεται σε πολλά γίνεται: Grüezi mitenand.Έτσι σε χαιρετούν οι άλλοι περιπατητές.
Η λίμνη που ήταν ο προορισμός μας είναι μικρή σε έκταση. Σε ένα mini μακρόστενο οροπέδιο που το μεγαλύτερό του μέρος είναι βαλτώδες (ξερό το καλοκαίρι) και όπου απαγορεύεται να περπατήσεις υπάρχει σε μιά γωνιά του η λίμνη. Ξεφυτρώνει ξαφνικά εμπρός σου. Οικογένειες και παρέες βρίσκονται ήδη εκεί (12 το πρωί, περίπου) για μιά μικρή στάση, βουτιά στα νερά, στέγνωμα, αλλαγή από μαγιό σε ρούχα, ελαφρύ γεύμα και αναχώρηση. Αν θέλει κάποιος να κάνει μπάρμπεκιου βρίσκει έτοιμες γωνιές που διαθέτουν ακόμη και σκάρες ψησίματος και το κυριότερο σκάφες στρογγυλές για να μπεί εκεί μέσα το προσάναμμα και η μικρή φωτιά.
Και ησυχία. Δεν ακούς φωνές, δυνατή μουσική, μαμάδες να καλούν με στεντόρεια φωνή τα βλαστάρια τους αλλά και παρέες με ομιλητές που απευθύνονται (τάχα μου) σε κωφούς.
Η παραμονή μας στη λίμνη διήρκεσε λίγο (ένα μικρό κολατσιό ήταν πολύ χρήσιμο) και μετά η επιστροφή από άλλο δρόμο, χωμάτινο μέσα από τα δάση της σιωπής και της ησυχίας προς τα χωράφια και τα πρώτα χωριά πρίν τον τερματισμό μας στο Dietikon.
Η παγωμένη μπύρα ήταν απαραίτητη και καλόδεχτη.
Συνολική απόσταση διαδρομής = 14 περίπου χλμ.
\ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Στο ελβετικό οροπέδιο (σχεδόν το 30% της χώρας) το κλίμα είναι ήπιο ωκεάνιο ή θαλάσσιο, ενώ στις Άλπεις το κλίμα είναι αλπικό.
Η Ελβετία βρίσκεται μέσα σε μικτές ζώνες δασικής βλάστησης στις οποίες επικρατούν τα φυλλοβόλα δάση. Τα δάση καλύπτουν το 31% της χώρας, 13,9% από τα οποία είναι αρχέγονα δάση. Από το 19ο αιώνα, η δασική έκταση αυξήθηκε μέχρι 45%. Σήμερα, η δασική έκταση υπολογίζεται σε περίπου 124.000 km2 . Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο η δασική έκταση αυξάνεται σχεδόν κατά 0,4%.
Οι ελβετικές δασικές συστάδες εντυπωσιάζουν με την ποικιλότητα των ειδών. Η δασική οικονομία βασίζεται σε μη αποψιλωτικές υλοτομίες και για την αποκατάσταση επιλέγονται οι φυσικές μέθοδοι. Η ελβετική κοινωνία γνωρίζει πώς να επωφεληθεί από το δάσος, παίρνοντας από αυτό όλα τα αγαθά που μπορεί αυτό να προσφέρει, αλλά ταυτόχρονα όμως, ξέρει τι πρέπει να κάνει ώστε να εγγυάται τη σωστή ανάπτυξη μικτών συστάδων πολλών ειδών. Οποιοσδήποτε αγαπά τη φύση θα απολαύσει αυτά τα δάση. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να συναντήσουμε όλες τις φάσεις ανάπτυξης των δασών, από φυτάρια μέχρι γηρασμένα ώριμα δέντρα. Όλοι αυτοί οι διαφορετικοί όροφοι επικαλύπτονται για να σχηματίσουν έναν φυσικό τοίχο που θωρακίζει τα δάση από εξωτερικές απειλές. Αυτά τα δάση είναι πολύ ανθεκτικά σε ισχυρούς ανέμους.
Τα δάση προσφέρουν ευκαιρίες για αναψυχή και ξεκούραση στους κατοίκους. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εισέλθει στο δάσος και να συλλέξει καρπούς για την κάλυψη ατομικών αναγκών. Η πρόσβαση σε όλα τα δάση ανεξάρτητα από το καθεστώς ιδιοκτησίας είναι ελεύθερη. Η συλλογή μανιταριών έχει μικρή σημασία για τη δασική διαχείριση, αλλά μπορεί να έχει μεγάλη σημασία για τις τοπικές κοινωνίες. Η αξία των μανιταριών που συλλέγονται από δάση της Ελβετίας υπολογίζεται ετησίως στα 8 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα. Τα δάση της Ελβετίας, εξαιτίας του ευνοικού κλίματος και του γεωλογικού υποβάθρου, είναι από τα πιο εντυπωσιακά στην Ευρώπη. Η Ελβετία είναι μια χώρα όπου το επίπεδο των δασοπονικών επιστημών είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο. Οι κάτοικοι της Ελβετίας εκτιμούν όλα τα αγαθά που προσφέρει το δάσος. Οι προστατευτικές λειτουργίες του δάσους, το οποίο προφυλάσσει από τις πλημμύρες, τις χιονοστιβάδες και την πτώση βράχων καθιστούν δυνατή τη ζωή στις κοιλάδες. Οι Ελβετοί περνούν πολύ από τον ελεύθερο χρόνο, κατά τη διάρκεια του σαββατοκύριακου και των διακοπών, περιπλανώμενοι στις όμορφες δασικές περιοχές. Μπορούν να απολαύσουν το δάσος χωρίς να το εκθέτουν σε καταστροφή, φωτιές και σκουπίδια.
Τα δένδρα που συναντάμε είναι βελανιδιά, οξιά, μελία, πλάτανος, σκωτικά πεύκα, δασόπευκα και ερυθρελάτες.
