 |
Κλικ για φωτος εδώ... |
Διάφορα στοιχεία:
Παλαιοσέλι Κόνιτσας 1.080μ. υψόμετρο.
Καταφύγιο 1.700 μ.
Δρακόλιμνη 2.155 μ.
Κορυφή «Γέρος» 2.637μ.
Από το Καταφύγιο Παλαιοσελίου έως τη Δρακόλιμνη είναι περίπου 4 χιλιόμετρα δρόμος και απαιτούνται περί τις 2,5 ώρες.
Από τη λίμνη θα χρειαστεί 1,5 ώρα μέχρι την κορυφή του Σμόλικα.
Η επιστροφή γίνεται από τον ίδιο δρόμο και διαρκεί περίπου τις ίδιες ώρες. Δεν υπάρχει λόγος βιασύνης και το τοπίο αποζημιώνει.
O Σμόλικας ανήκει στο Εθνικό Πάρκο της Βόρειας Πίνδου. Διακρίνεται από πολλές πηγές και τα εντυπωσιακά αλπικά τοπία με τις κορυφές, τα υποαλπικά λιβάδια και την πανέμορφη Δρακόλιμνη. Τα εξαίσια πυκνά του δάση αποτελούνται από μαύρη πεύκη, ρόμπολα, οξιές και στα χαμηλότερα υψόμετρα διαφόρων ειδών δρυες.Στον Σμόλικα (Δρακόλιμνη και κορυφή Γέρο) ανεβαίνει κανείς είτε από το χωριό Παλιοσέλι είτε από το χωριό Πάδες.
Εμείς (Σταύρος και Παύλος) φύγαμε από την Αθήνα κατά τις 8 το πρωί, Δευτέρα 28η Σεπτεμβρίου) και με στάση στα Γιάννενα και Κόνιτσα φτάσαμε κατά τις 5 στο Παλαιοσέλι.Πάνω από το Παλαιοσέλι (που απέχει 30 περίπου χιλιόμετρα από την Κόνιτσα) βρίσκεται το Καταφύγιο Παλαιοσελίου μέσα σε ένα πυκνό δάσος κωνοφόρων και δρυών.Το διαχειρίζεται μια πολύ νέα κοπέλα η κα Νίκη. Πολύ συμπαθητικό, θυμίζει αρχοντικό κάποιου χωριού χαμένο στο δάσος με τα πεύκα. Σε υψόμετρο 1.750 μ.Από την άσφαλτο λίγο πριν το Παλαιοσέλι όπως κάποιος πηγαίνει από την Κόνιτσα απαιτούνται 7 χιλιόμετρα βατού χωματόδρομου (βατού με την έννοια ότι δεν θα έχει σκαφτεί από τις βροχές είτε τις άνοιξης είτε του φθινοπώρου). Η Νίκη, η Έλενα και ο Μιχάλης τα στελέχη του Καταφυγίου φροντίζουν για τη συντήρησή του. Το καταφύγιο είναι ανοιχτό έως τον Οκτώβριο κάθε χρονιάς.Είναι και η βάση για κάποιον που βιάζεται (που δεν πρέπει καθότι η τοποθεσία είναι μακριά από την Αθήνα και είναι κρίμα να μην υπάρχει χρόνος να απολαύσει κανείς τα υπέροχα τοπία).Για να φτάσει ο πεζοπόρος ανηφορικά αλλά με βατό μονοπάτι στη Δρακόλιμνη θα του πάρει περίπου 2,5 ώρες. Η διαδρομή περνάει ανηφορίζοντας μέσα από τα ρόμπολα τα πολύ όμορφα αυτά δένδρα λευκής πεύκης. Χρησιμοποιούνται και για την κατασκευή βαρελιών κρασιού διότι χάρη στο ρετσίνι του ξύλου τους θεωρούνται ως τα καταλληλότερα για τη διατήρηση του κρασιού.Ανεβαίνοντας όλο και πιο ψηλά το δάσος αραιώνει και αρχίζει το σχεδόν αλπικό τοπίο. Τα γερασμένα ή χτυπημένα από τους κεραυνούς ρόμπολα είναι φυσικά γλυπτά που τραβάνε το βλέμμα.Εκεί αξίζει τον κόπο να παραμείνει στη σιωπή και στην ομορφιά του τοπίου. Αν ανέβει λίγα μέτρα (υψομετρικά) προς την κορυφή Γέρος στα ανατολικά θα έχει πλήρη θέα της καρδιόσχημης λίμνης που έχει τα δρακάκια της (αλπικούς τρίτωνες) που της έδωσαν και την ονομασία της.
Η κορυφή «Γέρος» είναι πετρώδης και η ανάβαση μέτριας δυσκολίας. Αποζημιώνει η 360 μοιρών έξοχη πανοραμική θέα όλης της βόρειας Πίνδου.θέα προς όλα τα σημεία του ορίζοντα. Αν ο καιρός επιτρέπει το θέαμα είναι μοναδικό. Βλέπει κανείς το Δούσκο όρος (Νεμέρτσικα προς τα αλβανικά σύνορα) και Τύμφη στα δυτικά όπου και η άλλη δρακόλιμνη, τα Τζουμέρκα και το Περιστέρι, πεδιάδες της δυτικής Μακεδονίας, Γράμμο…Η επιστροφή ήταν προγραμματισμένη για το χωριό Πάδες και στη συνέχεια με ένα ημιφορτηγό η επιστροφή στο Καταφύγιο.Όμως κατεβαίνοντας αποφασίσθηκε η αναχώρηση για Αθήνα. Στην οποία με πολύ άνεση στο δρόμο φτάσαμε μετά τα μεσάνυχτα.
