ΠΕΝΤΕΛΗ ( ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΥΡΗΝΟΡΑ 780μ)

Περισσότερες φώτος εδώ...

Σημ. Λόγω άρνησης του GPS, άρχισε να γράφει μετά από μισή ώρα στην εκκίνηση απ τα 308μ αντί τα 150μ

Διαδρομή:(Διώνη - Πεντέλη(κορυφή 780μ)) Παρασκευή 26/04/2012, Εκκίνηση 1015 Tύπος:
Μετάβαση-Επιστροφή, Μήκος: 13,6 Χλμ Ώρες: 6.00 με στάσεις, Τοποθεσία: Ανατ. Πεντέλη, Αττική Κατεύθυνση: Β-Ν , ΥΔ ανάβασης: 630μ. Υ min/max: 149/780 μ. Βλάστηση: Χαμηλή-Πεύκα , Πόσιμο νερό: Καμμία πηγή. Βαθμός δυσκολίας: Μέτρια, Σήμανση: Καμμία - γνωστή όμως διαδρομή

Περιγραφή: Εκκίνηση από Διώνη - στο σταυροδρόμι Υδραγωγείου και Λεωφ. Βλεπύρου δίπλα σε ρεματιά. Ανάβαση 7 Χλμ. και κατάβαση από τα ίδια και παράλληλη διαδρομή.

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΛΟΥΣΙΟΣ-ΑΡΧ.ΓΟΡΤΥΝΑ

Για περισσότερες φώτος κλικ εδώ...

Διαδρομή: (Δημητσάνα-Λούσιος-Αρχ.Γόρτυνα) Πέμπτη 05/04/2012, Προσυνάντηση 0730 (στην ΕΚΟ Ασπροπύργου)-Άφιξη 0950 - Τακτοποίηση-Εκκίνηση 1125 Tύπος: Κατάβαση, Μήκος: 10,1 Χλμ Ώρες: 5.18 με στάσεις, Τοποθεσία: Φαράγγι Λούσιου, Αρκαδία Κατεύθυνση: Ν. ΥΔ κατάβασης: 580μ. Υ min/max: 904/324 μ. Βλάστηση: Χαμηλή-Πεύκα , Πόσιμο νερό: 2 πηγές+1 βρύση στην ΙΜ Φιλοσόφου. Βαθμός δυσκολίας: Εύκολη Σήμανση: Καλή - Εθνικό Μονοπάτι #32 και Διεθνές Ε4 +GPS 

Περιγραφή: Kατάβαση 10 Χλμ. φαραγγιού από το σηματοδοτημένο Μονοπάτι Λουσίου(Μ/Λ).

Οι 2 οδηγοί μετά την άφιξη στη Δημητσάνα συνέχισαν με ταμάξια τους για Ι.Μ. Προδρόμου και Αρχ. Γόρτυνα(15,5χλμ) όπου άφησαν το 1 αμάξι στο πάρκινγκ και γύρισαν με το άλλο μέσω Ελληνικού στη Δημητσάνα(25,5χλμ) στο ξενοδοχείο πριν το Μουσείο.
Η διαδρομή ξεκίνησε στις 1125, πέρασε μέσα απ΄το ΥΜΥ, δίπλα σε παλιούς μπαρουτόμυλους και  νερόμυλους, έξω απ΄το Παλιοχώρι στα χωράφια του, απ΄το γεφύρι της Μονόπορης, ανηφόρησε στη Νέα Μονή Φιλοσόφου όπου στάση για κολατσιό και λουκούμι με νερό. Συνέχισε για την Παλιά Μονή Φιλοσόφου όπου και Κρυφό Σχολειό βλ. εδώ, πέρασε απέναντι και ανηφορικά στη Μονή Προδρόμου πούναι κτισμένη σε βράχο βλ. εδώ και ξανακατέβηκε σε γέφυρα και νεροτριβή στην απέναντι δεξιά όχθη του Λούσιου. Απ΄εκεί κατηφόρησε προς την Αρχαία Γόρτυνα βλ. εδώ όπου αρχαίος ναός Ασκληπειού και αρχαία λουτρά. Επισκεφθήκαμε την βυζαντινή εκκλησία του Αγ. Ανδρέα, την όχθη του ποταμού απόπου ξεκινάνε οι ομάδες το κανόε-ράφτινγκ προς τη συμβολή του Λούσιου με τον Αλφειό και περάσαμε απο το γεφυράκι απέναντι στο πάρκινγκ της αριστερής όχθης όπου βρισκόταν το 2ο αμάξι περισυλλογής για την επιστροφή μας στην Δημητσάνα. Τέλος, μια πλήρης περιγραφή της διαδρομής  εδώ...

Δίπλα ο μόνος χάρτης της περιοχής. Πρόκειται για το μονοπάτι απο ΥΜΥ μέχρι 2η διασταύρωση του με τον δρόμο που ενώνει Δημητσάνα - Παλαιοχώρι, συνεχίζει προ γεφύρι Μονόπορης και Ι.Μ Φιλοσόφου απέναντι. Αν έρθει κανείς από Δημητσάνα, μπαίνει μέσα δεξιά από την άσφαλτο για ΥΜΥ(δεν φαίνεται στον χάρτη) ή συνεχίζει για εκεί που τέμνει το μονοπάτι στην 1η διασταύρωση και απεκεί για Παλαιοχώρι χαμηλά χωρίς να περάσει από ΥΜΥ. Αν έχει πάει ΥΜΥ δεν χρειάζεται να επιστρέψει στην άσφαλτο αλλά πάει κοφτά όλο αυτό το μονοπάτι μέχρι τα βέλη κάτω που δείχνουν την 2η διασταύρωση.

ΥΜΗΤΤΟΣ (ΑΓ.ΜΑΥΡΑ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ-ΜΝΗM.ΜIΧΑΗΛΙΔΗ-ΣΕΣΙ-ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ)

Περισσότερες φώτος εδώ...

Διαδρομή(Αγια Μαύρα Ηλιούπολης-Σέσι-Πυροφυλάκειο Ηλιούπολης) : Πέμπτη 29/03/2012, Αναχώρηση 1000, Tύπος: Κυκλική, Μήκος: 11,9  Χλμ., Ώρες: 4h .45' με στάσεις, Τοποθεσία: Υμηττός Κατεύθυνση: ΒΔ-ΝΑ. ΥΔ κατάβασης: 515μ. ΥΔ ανάβασης: 515μ. Υ min/max: 240/755 μ. Βλάστηση: Χαμηλή -Πεύκα , Πόσιμο νερό: Καμμία πηγή Βαθμός δυσκολίας : Μέτρια Σήμανση: Μέτρια+GPS+Χάρτης
Σημείωση : Για λόγους καταγραφής και ...τάξεως το λάθος πέρα-δώθε μετρήθηκε 850+850 μ.

Περιγραφή: Kυκλική διαδρομή 11,9 Χλμ, από εκκλησία Αγίας Μαύρας Ηλιούπολης προς Μνημείο Μιχαηλίδη - προς οροπέδιο Σέσι και επιστροφή από πυλώνες ΔΕΗ για ΚΥΤ Ηλιούπολης και απεκεί για πυροφυλάκειο  Αγ. Μαύρας.

ΟΛΥΜΠΟΣ (ΜΥΤΙΚΑΣ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΣ)

Για όλες τις φωτογραφίες κάντε κλικ παραπάνω

Αναφορά σε ανάβαση στον Όλυμπο τον Μάρτιο 2012.

Η ανάβαση έγινε με την οργάνωση και εποπτεία της ομάδας Παναγιώτη Κοτρωνάρου (διοργάνωση Όλυμπος – Expedition Training που διεξάγεται κάθε χρόνο το Μάρτιο στον Όλυμπο με διάρκεια 3 ημερών). Το εγχείρημα έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα, που στόχο έχει να δώσει την ευκαιρία στους λάτρεις του χειμερινού βουνού, να αναρριχηθούν στην ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας το Μύτικα (2.918m) και να βελτιώσουν την εμπειρία τους στις τεχνικές κίνησης στο χιόνι, τους χειρισμούς των σχοινιών, τη χρήση κραμπόν-πιολέ κλπ.

Ο Παναγιώτης Κοτρωνάρος είναι εκπαιδευτής ορειβασίας και οδηγός βουνού γνωστός στο ευρύ κοινό από την ανάβαση στο Everest το Μάιο του 2004 (αρχηγός της πρώτης Ελληνικής Αποστολής που κατέκτησε την κορυφή του κόσμου) και στην ομάδα του, στον Όλυμπο φέτος, είχε και άλλους δύο ορειβάτες-εκπαιδευτές: τον Αλέκο Ασημακόπουλο και τον Γιάννη Κωνσταντάκη.

Η πρώτη ημέρα αφορούσε ανάβαση από τη θέση Γκορτσιά πάνω από το Λιτόχωρο μέχρι το Οροπέδιο των Μουσών και το καταφύγιο Χρήστος Κάκκαλος. Η δεύτερη ημέρα ήταν αφιερωμένη στην κορυφή (ανάβαση και επιστροφή το καταφύγιο). Η επιστροφή έγινε την τρίτη ημέρα.

Ο καιρός ήταν στην ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ «παραγγελία». Κρύο (κάτω από το μηδέν το πρωϊ, το απόγευμα και κυρίως τη νύχτα – το νερό πάγωνε στα παγούρια και στα μπουκάλια στα σακκίδια που εξαιτίας του περιορισμένου χώρου του καταφυγίου τα αφήναμε έξω) όμως υπήρχε διαύγεια, ηλιοφάνεια και δεν φύσαγε. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι ο Κοτρωνάρος δεν έχει ξαναδεί (σε όλες τις φορές που ανέβηκε στην κορυφή) τόσο καλό καιρό με ήλιο, διαύγεια και χωρίς άνεμο. 

Το πρόγραμμα:

Παρασκευή 23.03.12.

Συνάντηση στις 10:00 στη θέση Γκορτσιά (περίπου 10 χλμ. από το Λιτόχωρο), στη αρχή του μονοπατιού για το οροπέδιο. Οι οργανωτές παρείχαν εξοπλισμό (κράνος, μπωντριέ, πιολέ, κραμπόν). Τελικά ξεκινήσαμε κατά τις 12:00 και ακολούθησε πορεία 9 ωρών αρχικά σε δάσος και στη συνέχεια σε αλπικό-χιονισμένο πεδίο ως το οροπέδιο των μουσών. Έγιναν 3 στάσεις των 30 λεπτών περίπου η κάθε μιά. Από τα 1.120 μ. που βρίσκεται η Γκορτσιά ανεβήκαμε στα 2.650 που βρίσκεται το καταφύγιο. Η διαδρομή συνολικού μήκους περίπου 13 χλμ. είχε πολύ χιόνι (κάλυπτε στάνες, κιόσκια, βρύσες, υψομετρικούς στύλους, κλπ.). Από τη θέση «Μάντρες» (υψόμετρο 2.240 μ.) και μετά χρησιμοποιήθηκαν κραμπόν / πιολέ καθώς και φιξαρισμένο σκοινί στο πέρασμα του Γιόσου (που βγάζει στο Οροπέδιο των Μουσών).

Η διαμονή έγινε στο καταφύγιο Χρ. Κάκκαλος (του οποίου διαχειριστής είναι ο Μιχάλης Στύλλας, μέλος και αυτός της Ελληνικής Ομάδας του Έβερεστ το 2004) που βρίσκεται στο οροπέδιο των Μουσών, σε υψόμετρο 2.650 μ. Αρκετοί από τους συμμετέχοντες κοιμήθηκαν σε αντίσκηνα τα οποία στήθηκαν κοντά στο καταφύγιο.

Σάββατο 24.03.12.

Ξεκινήσαμε για την ανάβαση στο Μύτικα κατά τις 08:00. Η ανάβαση διήρκεσε 5 ώρες και 15 λεπτά (για την τελευταία υπο-ομάδα). Το τελευταίο τμήμα της ανάβασης αφορά στην αναρρίχηση στο Λούκι (με κλίση 45 μοιρών) που οδηγεί στην κορυφή. Συνολικά η ομάδα περιλάμβανε 40 περίπου άτομα κάτι που αναπόφευκτα έφερε καθυστερήσεις κυρίως στις εναλλαγές των σταθερών σκοινιών (ασφαλίσεις – απασφαλίσεις). Χρησιμοποιήθηκαν στην ανάβαση συνολικά περί τα 8 σκοινιά (δηλαδή περίπου 400 μέτρα σκοινί συνολικά) όλο σταθερό (δηλαδή στερεωμένο στις άκρες του σε σταθερά σημεία: αλουμινογωνιές στο χιόνι/πάγο ή σε σταθερά σημεία σε βράχους κυρίως στο πλησίασμα της κορυφής). Το σκοινί απλώθηκε από την ομάδα των οργανωτών και στο κατέβασμα μαζεύτηκε. 
Η κατάβαση από τον Μύτικα στο καταφύγιο διήρκεσε κάτι παραπάνω από 2,5 ώρες (για την πρώτη υπο-ομάδα).

Κυριακή 25.03.12.

Ξεκινήσαμε κατά τις 10:00 το πρωΐ και η επιστροφή/κατάβαση έγινε από την ίδια διαδρομή εκτός από την παράκαμψη του περάσματος του Γιόσου από νοτιοανατολικά. Χρησιμοποιήθηκαν από την πρώτη στιγμή κραμπόν / πιολέ μέχρι και το τέλος του «Λαιμού» και τη θέση «Σκούρτα». Στη Γκορτσιά (τέλος διαδρομής) φτάσαμε μετά πορεία 6 ωρών (με δύο στάσεις των 20 λεπτών), στις 16:00 ώρα. Παραδόθηκε ο εξοπλισμός που δανειστήκαμε και από εκεί ακολούθησε αναχώρηση για Αθήνα.

Η συνολική διαδρομή φαίνεται στην παρακάτω εικόνα (με κίτρινο η ανάβαση προς το Οροπέδιο Μουσών – με κόκκινο η διαδρομή προς και από τον Μύτικα):

Η συνολική εικόνα της περιοχής με το Λιτόχωρο, το Δίον να εμφανίζονται όπως και το Αιγαίο πέλαγος είναι:

ΠΕΡΙ ΟΛΥΜΠΟΥ

Πριν λίγα χρόνια στο http://forum.snowreport.gr είχε γραφεί το εξής ωραίο: Και αυτό το λεω όχι γιατί το να ανέβει κανείς στον Όλυμπο είναι κάτι το εξωπραγματικό, αλλά το να ανέβει κάποιος που ΔΕΝ είναι επαγγελματίας ορειβάτης με μοναδικό του κίνητρο να δοκιμάσει τα όρια του, να πάει εκεί που λίγοι Έλληνες έχουν πάει, να πάει εκεί και όχι στα γνωστά “in” τουριστικά μέρη της χώρας, να πάει εκεί με τα πόδια, με ιδρώτα, με υπερβολική καταπόνηση, μόνο και μόνο για να δει και να αποδώσει φόρο τιμής στο ιερό αυτό βουνό, φόρο τιμής στην Ελληνική φύση, φόρο τιμής στο περιβάλλον που τόσο έχει πληγωθεί και σε ορισμένες περιπτώσεις, ανεπανόρθωτα καταστραφεί.

Από την πλευρά του ο Νίκος Νέζης (Γεν. Γραμματέας της ΕΟΟΑ – Ελλ. Ομοσπονδίας Ορειβασίας – Αναρρίχησης) στο βιβλίο του ΟΛΥΜΠΟΣ αναφέρει (σελ. 71): «στον Όλυμπο ανεβαίνουν οι άνθρωποι από όλο τον κόσμο (και θα ανεβαίνουν πάντα) για να βρούν τον εαυτό τους και το νόημα της ύπαρξής τους, να νιώσουν την παρουσία εκατοντάδων αιώνων μύθου και ιστορίας, να αισθανθούν τη σιωπηλή ερημιά των απόκρημνων κορυφών, να ταυτιστούν όχι μόνο με το βράχο, το χιόνι και τον αγέρα, αλλά και με το θείο και δεν ανεβαίνουν για να αντικρύσουν αυτά που μπορούν να βρούν σε οποιοδήποτε άλλο βουνό της πατρίδας τους ή δικό μας». 

Ο ορειβάτης (με αποστολές στην Aνταρκτική και στα Iμαλάια στο ενεργητικό του) Χρήστος Λάμπρης δίνει τη δική του πινελιά (ΓΑΙΟΡΑΜΑ, Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2000, τεύχος 40, 7^ο έτος) αναφέροντας τα λόγια με τα οποία περιέγραψε τα ολύμπια τοπία ο περίφημος Γάλλος περιηγητής Φρανσουά Πουκβίλ [Γάλλος ιατρός, περιηγητής, διπλωμάτης, ιστορικός συγγραφέας, ακαδημαϊκός και σπουδαίος φιλέλληνας. Το δε συγγραφικό του έργο υπήρξε ιδιαίτερα σπουδαίο εκ του οποίου πολλοί τον θεωρούν αρχιτέκτονα του Φιλελληνισμού κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821] - όπως προσπάθησαν και πολλοί πολλοί άλλοι, πρίν και μετά αυτόν, να φέρουν μαζί τους κάτι από όσα είδαν και έζησαν στο μυθικό βουνό: «….Ο Όλυμπος μας έδειξε από μακριά τη νοτιοδυτική πλευρά του. Οι πρώτες αχτίδες του ήλιου έπεφταν πάνω του και ανάδινε σύννεφα διαφανή, που υψώνονταν στον ουρανό σαν καπνός από θυσία προσφερόμενη από τους θνητούς στους αθάνατους. Ρεύματα αρωματισμένου αέρα ανέβαιναν από το βάθος των κοιλάδων του Ολύμπου και έφερναν γλυκειές μυρωδιές από πεύκα και λουλουδιασμένα δενδρύλλια,. Τα πουλιά κελαηδούσαν – ένας απαλός παλμός τάραζε τα φύλλα της οξιάς….».

Ο ίδιος ο Λάμπρης σημειώνει:

Όμως, όσο περνά ο καιρός, καθώς γυρνώ και ξαναγυρνώ στα μέρη αυτά και πατώ ο ίδιος τους βράχους όπου οι θεοί είχαν στήσει τα ιερά τους δώματα, και ανεβαίνω στην κορφή για να αγναντέψω από τη «βίγλα τ’ ουρανού και των αιώνων» και ξεκουράζομαι εκεί που χόρεψαν οι Μούσες, τόσο συμφωνώ με τα λόγια του μεγάλου λογοτέχνη Ηλία Βενέζη: «Τον Όλυμπο δεν τον περιγράφεις, του αφιερώνεσαι».